Gün dokusunda dolaşan, bir damlada
yükselen hayat, ezen bir rüzgara savrulurdu,
kendini unut, belki yeniden kurulurdu, bitse de
umut, yola koyulurdu, sabah gelen ışığı bulurdu.
Unut, ona sokulurdu, azıcık söz yanardı gün boyu,
sesler arasından hayat, dokunurdu. Çirkinleşirse
sesler, başka zamanlara kaydolurdu. Varsayalım ki
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta