Kayıp eşya deposu Şiiri - Cevat Çeştepe

sessizlik:

işlemeyi unutmuş gibidir saat asılı olduğu duvarda
akrep sokmuş kendini, yelkovan donmuştur soğukta
boşalmış zembereklerdir kaybolan.
bir sandal içindedir yaşam burada, okyanus ortasında
ne dümende rüzgar ne de kürekçisi vardır yanında
dalgalar öfkeli, saçını-başını yolar.
yaşanmışların adı bıçak yanığı, gömülen ölü gecelere
bir kayıp eşya deposunda, derinlerin bilinmezlerinde
…………….ayar, dalga boyundan korkar.

“duvardaki saat kaybolmamıştı,
bir sandala yüklenmiş, en derine saklanmak üzere
denize açılmıştı …..”

çığlıklar:

taş plak üstünde dönmekte ince sazın fasıl heyeti
söylenen her şarkının boğazında bir başka körün elleri
iğnesini yemiş bir gramofon kırık ağlıyor.
notalar çıldırmış, kuraklık alev olup uçurmakta solfeji
olmayacak zamanda kopuveriyor telli sazın telleri
bir ses kalıyor geride, sağır kulaklar.
suflör unutmuş tüm ezberlerini, güfteler silinmiş
gece yarısının silueti hangi yana baksan çok ağır bilenmiş
……………. yıldızlar ölüyor kim doğuracak güneşi

“gramofon kaybolmamıştı,
mevsimine en uygun çiçekler arasında, büyüsün diye
yağmurda bırakılmıştı …..”

yangın:

duman tütüyor pencerenin el yazması tutanaklarında
her tarafı kırık bir melek, ok sadakta, elde yürek iki parça
toplamaya çalışırken dumandaki yazıları.
iğnesi batıyor gramofonun, bir hayalet saatin kadranında
dönmeyecek zaman gibi ağıttır bu hasret kör kuyularda
açsaydı çiçekler şarkı söyler gibi.
kayıp eşya deposunda sessiz çığlıklar yangının sönmüş hali
hangi tohum deniz olur açılır, severken bir çınarın gölgesini
…………. saçları rüzgarda böyle savrulur

“o günden sonra ihtiyar balıkçı ne bir sahile vurdu
ne zamanı merak etti, ne de şarkı söyledi
kaybolmuştu ……”