Kayıp Şiiri - Salih Gözek

İkindi sonrası onyedi sularında
ırmağın üzerine düştüğünde gölgen
sessiz istasyondan tren geçerdi
ahşap pencerelerine değerdi güneş
ve gözlerinden yansırdı hüzün
şakağından vurulmuş bir şahan gibi
sevdam dolanırken üstünde
güneşin ardına dönerdi yüzün

Gurbeti yaralı sevdalıyım ben
derin bir fay kırığı gibi
göçe durdum gözlerinden
hasretinden kurudu nehir yatakları
taş avlular, eskimiş trabzanlar gibi
yangınlardan kalan külüm
coşkulu bir sabır seni özlemek
nice uykusuz gecelerden sonra
yüzüme çöken acı
saçlarının çizdiği çentiktir gülüm!