Kayboluş Seansları Şiiri - Zafer Başkaya

Hey gece. Saat 03:38 hala buradayım. Yanan sigara sonuncu mu bilmem ama gözlerimin devrildiği yerde sonuncusuda ufak bir sallantıdan sonra devrilmiş şişelerin. Gün sabah başlamış yormuş ve bu yorgunluk kollarını uzattırmış gözkapalarımın alttakinin üstündekine. Ben hala buradayım. Bir çift gözkapağına düşman olmadığım kalmıştı. Tebrik ederim ben beni bir başıma. Her zaman ki gibi. Gecenin bir vakti; sayısının hesabını unutmadığım ama karıştırdığım gecelerin birisinde yine işte farklı başlayıp yine aynı biten kayboluş seanslarının ucu bucağı gözükmez yolunda yürüyorum, istikamet yine aynı. İlerisi uçurum ilerisi enkaz. Gece sıyrılıp kendimden, kopmak isteyip herşeyden ne yaptıysam elimden gelen; hic bir şey olmadı sen bari anla beni ey Gece en azından bir gece. Son dinlediğim melodi de bahsettiği gibi kulağıma gelişi güzel doluşu gibi hani yarın bu çarşambanında ölüşü gibi yalnızlık ömür boyu.