Kaybolmuş Kokular Gibi Şiiri - Sıtkı Özkaya

kaybolmuş kokular gibi
sesimi arama dağ başlarında
masallara imrendiğim yerden
ikmale kaldım
sonbaharı örtüler üstüme anne

yitik düşler gibi
mintanım, yemenim sorma nerede
kalbimin kanadığı yerden
ikmale kaldım
geceyi sallarken rüzgâr
ömrüme konuşlandı kış
zemheriyi yıktılar üstüme anne

bulutları kanatlarına yüklerken turnalar
fark ettim
turnalar da ağlarmış
türküleri büründüm üstüme
kalbim bir çocuk
ellerim bulut
gözlerim gökyüzü
güneşe serdim umutlarımı
sesimi arama dağ başlarında
beni ağıtlarının avlusunda ara anne

07.12.2021/ Antalya
Sıtkı Özkaya