Kaybolmak İsterdim Şiiri - Neslihan Duman

Kaybolmak isterdim.
Ezberlediğim yollarda,
Hatta ve hatta kalplerde.
Ulaşılmamak,bulunmamak isterdim.
Gözlerinin önünde ölürken görünmemek,
Bağırdığım da hıçkıra hıçkıra ağladığım da
Duyulmamak isterdim.
Bir nevi hayalet olmak isterdim.
Yaşayan bir ölü olmaktan daha iyi değil mi?
Geceleri uyumamak isterdim.
Hüzünlere boğan gökyüzünün üstüne
Rengarenk resimler çizmek isterdim.
Sonra da yıldızlara biraz daha yakın olup,
Mutluluğu görüp,ona dokunmak isterdim.
Kaybolmak ve tanınmamak...
Ellerini uzattıklarında,
Değecekleri kadar yakın,
Bir o kadar da uzak olmak isterdim.
Ama...
Sadece kaybolmak isterdim.