Kaybolanlar! Şiiri - Mehmet Halil

‘’Ölüm! ’’ diye verilmiş doğarken fermanım
Ölümden kaçtım bir hayat boyu,
Çalıntı günlerle yaşamı uzattım
Bundan ibaret bütün hırsızlığım…

Meğer, çalmayanı sevmezmiş devlet
Besliyor kabuk altında kendi kurtlarını
Ağaç ta budadıkça gelişiyor, nihayet
Ama, budayan görülmedi ormanı.

Yeteneksizdim büyük bulvarlarda
Nehir gibi akarken yolsulluk yollarda
Yabancıydı inancımız ve yeteneklerimiz
Yaşadık hep, dikenli, patika yollarda.

Yolların çoğu labirentti sanki
Girenlerin çoğu kayboldular
Bize, iki basit kelime söylendi…
‘’Gözaltında kayboldular! ’’

İki uçurum arasında dar geçitler
Bilinse de kaybeden ve kaybolanlar
Başı dumanlı, kan-keş devletler,
Oyunu yönetiyor vampir soylular.