İnsanoğlu,
Kaybetmeye görsün umudunu
İçten içe erimeye,tükenmeye başlar
Dibi olmayan,bataklığa saplanır gibi…
Gündüzleri,geceleri zindana dönüşür.
Şeytana uyar yasaklara girişir.
Deler geçer varoluşun gizemini umursamadan,
Sonucuna katlanmak istercesine…
İnsanoğlu
Kaybetmeye görsün sevgisini
Hayat bulanık bir renk alır,
Berraklık çok uzakta,yıldızlar gibi…
Kopuk dünyaya ayak uydurur.
Boşluk içinde yürümeye,ayakta durmaya çalışır.
Katlanır göğüs gerer tüm zorluklara,
Sonunu düşünmeden yaşamak istercesine…
İnsanoğlu
Kaybetmeye görsün aşkını,
Hayata küser,güzellikler kaybolur bilincinde.
Şarkı söylemeye çalışır kısık sesiyle,
Şiirler yazmaya uğraşır kırık bedeniyle,
Bir medet umar sokaktaki ayyaşın şarabındaki bir yudumda,
Teskin etmeye çalışır ayık olan vücudunu,
Sarhoş olup unutmak istercesine…
24/09/2003
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 18.10.2005 19:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!