Kaya Ünver Şiirleri - Şair Kaya Ünver

Gene gam yükünü almış sırtına
Gidiyor divane gönül gidiyor
Düşmüşte bir ahu gözün derdine
Gidiyor divane gönül gidiyor

Azgın seller gibi akıp coşarak

Çiçekler açmıyor bahar gelmiyor
Gayrı mevsim bana kış bundan sonra
Bu garip halimi kimse bilmiyor
Gülmek bile hayal düş bundan sonra

Vay bundan sonra vay bundan sonra

Şu fani dünya ya geldim geleli
Ne gülmeyi bildim, ne ağlamayı
Tükendi bu ömrüm dertli, çileli
Ne gülmeyi bildim, ne ağlamayı

Bir yanım hep yaz dı, bir yanım kıştı

Malazgirtle girdik Anadoluya
Pabuç bırakmadık boşa doluya
Karadeniz doğu geliboluya
Vatan dedik, toprak dedik, yurt dedik

Türk milleti adaletle ünyaya

G özlerimi açtığım her an, yoksun yanımda

Ö ylesine acı hasretin, kaynar kanımda

Z aman geçmez buralarda, ölürüm sensiz

Bu yaranın yok ilacı
Elleme doktor elleme
Ta yürekten gelir sancı
Elleme doktor elleme

Çaresini bulamazsın

Giderken son bir kez bak eserine
Tepeden tırnağa süzde öyle git
Esaret altında bırakma beni
Elimi kolumu çöz de öyle git

Bir ömür bu halde kalmayım diye

Müptelayım bütün elem kedere
Tek bağımlılığım sen değilsinki
Tükenip bitmeyen zalim kadere
Tek bağımlılığım sen değilsinki

Vur hadi bir daha çekinme sakın

Canözümden ikrar vermişim sana
Ezelden ebede sevdamsın benim
Yüreğimi açıp sermişim sana
Leyeladan da öte leylamsın benim

Aşkı sende buldum sevdayı sende

Düşümde görsemde gayrı ben seni
Oturupta bir an hayra yorarsam
Unuttum demişsin ellere beni
Daha bundan sora arar sorarsam
Sevdiğim var diye dönüp bakarsam