Kavaklar Korkak Değildir Şiiri - Rıza Yı ...

(Yaşanmış bir kar fırtınasından)

Kavaklar hiç de korkak değildir sevdiğim
Yazı yabanda bir başına büyürken yerinde
Sevdalıktır o esen rüzgârlar yapraklarında
İçin için bir hışırtı titrer yüreğinin dallarında
Kuşlar konar kuytularına sevdasına öter dili
Yaz sıcağıymış varsın olsun be sevdiğim
Bir işçi uzanır gölgesine suratından inmiş teri
Ter bu emek kokar be sevdiğim

Kavaklar hiç de korkak değildir sevdiğim
Bakma salkım söğüdün suya eğilişine
Bülbülün şakıması akan suyun sesine
Bir abdal yüreğinde Hakk, oturmuşsa dibine
Söylemi ve yüreği büyür sevgiliye öylesine
Ruhani bir gülüş yansır yeşil yapraklarına
Semaya uzanır, korkudan öte yüreği sevdiğim

Kavaklar hiç de korkak değildir sevdiğim
Boran boran eserken yıldızdan soğuk zemheri
Kar sarar gövdesinin kuytularını üşür dalları
Büyür kar beyazı gecelerde düşündeki sıcaklık
Korkusu Veli’yedir derdi ciğerlerinde bir ıslık
Aç kalmıştır,on koyun on keçi üç inek nafakası
Kavakların derdi alaftır; ya biterse, sevdiğim

Kavaklar hiç de korkak değildir sevdiğim
Kar yığını metreye varmış basarken cart curt
Çakallar görünmez meydanlarda alaca kurt
Yorgun yüzlerinde açlık omuzlarından esen tipi
Açlığın sesidir ödleriyle deler kar alacası geceleri
Veli’nin düşleri uyur uyanık uykularda böler heceyi
Kavakların derdi “ah bir bahar gelse”dir sevdiğim

Kavaklar hiç de korkak değildir sevdiğim
Bu kışta yaprağından olmuşsa çıplak ve uryansa
Neylesin korkuyu soğuğundan esse de rüzgar
Değil mi kırık dallarından acıyı yaşamışsa bir kere
Varsın essin artık üşütmez her rüzgar bedenini
Ruhu yazı yabanda tozuyorsa belirsizliklerde
Kavağın derdi sevgidir, o da senle gitti sevdiğim

10.03.2013