Kırık dökük nağmeler,
Ruhumu titretir.
Bir matemin ümitsizliği işte,
İçim sanki öfkeli bir nehir.
Hiçbir yaşa sığmadı sol yanım,
Yarım kalan bütün sözler kalbimde.
Sanki cansız bir kütle dudaklarım,
Sürgün yiyen gözlerim gözlerinde.
Konuşurum lambanın hafif ışığında,
Tütün dumanı kulaklarımı tıkar.
Hislerim boğulur zifiri karanlıkta,
Sonu olmayan bir derinlikte sızlar.
Hayatımın silinmiş şekilleri geçer,
Beynimden damarlarıma süzülür.
Başımdaki kavak yelleri,
Gün be gün toprağa gömülür.
20 Mayıs 2020 / Çarşamba / Ankara
Halil KumcuKayıt Tarihi : 14.2.2025 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Zamanın her anı, seni içinde barındıran bir anı bırakır; unutmak, hatırlamak kadar zordur."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!