Katır Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

KATIR
Çiftlikten etrafı seyir eylerken,
Ortaklar'la tatlı tatlı söylerken,
Halil emmi geldi sabahın erken,
Yanında da eşşek katır'ı yâr 'dı.

O kadar övdüki bize katır'ı,
Bir şey diyemedik vardı hatırı,
Sırtına dolamış koca çadırı,
Aylardan haziran günden pazardı.

Dedi çiftliğiniz hoşuma gitti,
Tereyağı kaymak burnumda tüttü.
Katır'ı bizlere hediye etti,
Olmadık belayı başıma sardı.

Ortaklar bu işi hayıra yormaz,
Lakin hatır sayar sesin çıkarmaz,
Katır da bir inat yerinde durmaz,
Çiflik bize geniş, katır'a dardı.

Katırın sırtına yükü yükledik ,
Yol alması için epey bekledik,
Pazara götürüp satalım dedik,
Ağılı çökertti, ambar'ı yardı.

Boğa gibi ta burnundan soluyor,
Ortalığı toz dumana buluyor,
Köylü halimize kıskıs gülüyor,
Demek onlarında haberi vardı.

Kötüye gidiyor bu işin sonu,
Anladımki ali cengiz oyunu,
Tanımam cinsini bilmem soyunu,
Rengi kızıl boyu, eşşek kadardı.

Bizim halil emmi pek te yamanmış,
Bir okadar da sinsi insanmış,
Meğer çiftlik kurduk diye kıskanmış,
Ağzındaki son baklayı çıkardı.

Bu nasıl desise, bu nasıl hile,
Dayanamaz olduk gayrı bu hale,
Tuttuk ortaklarla verdik el ele,
En son kasap Osman bizi kurtardı.

Osman kayseri'nin meşhur kasabı,
Pastırma, sucukta işin erbabı,
Harlar ocağını yapar kebabı,
Müçtehit'im bize akibet kâr'dı

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi