Katıksız Rica Şiiri - Kağan İşçen

çığırından çıkınca caddelerin açık renkliye bürünmesi
güvercinlerin hezeyanlarıyla şenliklerine ara verdi ağaçlar
sırtım terli semt sakinliğine özeniyorum ara sıra aslında
aslında başıboşluğumla meydan okuyorum bütün beklemelerin
aptal çıkışısızlığına...

keder kıvrımlı bir ezgiyle şahlandığında gece sıkıntısı
sokağa bile bakmaya üşenir kalp atışlarımın küllenişi
sabaha karşılarla karşılaşmayı sever düşünmek defalarca
uzun boylu konuşmaların yorgunluğuyla paylaşılmalı çölün rengi
her seferinde bir ilk şarkı...

karga bakışlı ilkgençlik yıllarımdın bazen yalpası yapayalnız
ayaklarımda kar suyu kafam üç tıraşlı ve üç ayda bir son matineli sinema
naylonumda ıssırıklı elmamdın saman kağıda bir sosyalist broşür bir aşk ilanı
uzun cümleler kurdurmaya meraklı güzelliğinle mülksüzleştim arkadaş sargılı
öğrenci harçlıklarıyla sevişirdi anlayan melankolik bakışların acele mektuplarda
ama acı çekmek hiçbir zaman hayalî değildi
katıksız öl benimle...