Krizantem Şiiri - Gül Karazor

Yokluğunda geceler fazla demli uyuyamıyorum
Sokaklar sana çıkıyor koca şehre sığamıyorum
Kokun ansızın beni buluyor nefes alamıyorum
Evimin yollarını bulamıyor, penceremin perdesini aralayamıyorum , bir şiir gibi orada duruyorsun okuyamıyorum . Acizim giderken kalamıyorum. Saçlarına dokunduğum gecenin sabahındayım uyanamıyorum .
Yağmurda ıslandığın sulardayım ısınamıyorum .
Elimi bıraktığın bir kuşluk vaktiyim biraz daha çıksın diye sesim avaz avaz bağıramıyorum .
Biraz daha yürüsün diye dizlerim
özlemini teselli etmeye çalışıyorum.