Kasım yanığım.. Şiiri - Suskun Adam Zeynepp

Bilemem ki hangi sabah,
nerde, nasıl kavuşuruz…?
Bu soru, her gece gözlerimi kapatırken
bir sis gibi çöker üzerime.
Belki bir sokak köşesinde,
belki hiç ummadığımız bir anın içinde
yollarımız yeniden kesişir…
Belki de kader, en beklemediğimiz anda
bizim için bir kapı aralar.

Ey dört mevsim Kasım yanığım!
Yaprakları dökülmüş bir yalnızlığın içinden
içimi ısıtan tek kıvılcımım,
Her rüzgâr estiğinde adını taşıyan
bir sızı var yüreğimin tam ortasında.

Ey yâr
En tatlı sızım,
hem varlığınla güç veren
hem yokluğunda çözülen yanım…
Sensizliğin bile ayrı bir ağırlığı var,
bilemediğim bir yerden çekiyor içimi.

Ey bahtımın bahar çiçeği…!!
Kurumuş dallarımda yeniden filizlenen
0 taze umudun adısın.
Ne zaman gözlerim kararsa
senin adın açar içimde bir ışık gibi.

Gelsen mi artık diyorum.?
Sanki içimde bir ses,
her gün biraz daha yüksek fısıldıyor bu cümleyi…
Bir adımın eksik,
bir nefesin uzak…
Gel de bu bekleyiş,
bu yarım kalmışlık
bir sona değil, bir bahara dönüşsün artık.

@dsız..
@dressiz mektuplar ✍️✍️✍️