- Kasım Kasırgası Şiiri - Rengin Alacaatlı

KASIM KASIRGASI

……………………………………………/yazın son deminden tutunan
……………………………………………/Eylül’e hazan yüklenirdi hep
……………………………………………/oysa ne kadar masumdu…

ay Kasımdı, ben gittim
ardıma bile bakmadan üstelik
benden kalanları toplayıp
elimde küçük bir çantayla
hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı
kesikler asla kapanmayacak
aşk izim her yağmurda sızlayacak
her baharda ağaçlara imrenecektim
adım okundukça her duada
şiirlerim dağlayacaktı yürekleri
yine de gittim

serinliğin kol gezdiği akşam saatlerinde
ıslık tizinde hüzündü ellerim
ellerim, yalnızlık ekürisi
ellerim, portakal çiçeği
üstelik bahçelerin kokusu sarmıştı şehri
her yaradan ölüm sızıyor
sevda güz kanıyordu
dikenli telle örülü yollar
ah o öldürülesi yollar…
hep beni kesiyor
hep beni çekiyordu girdap
yine de gittim

vedaların kıyısından baktım yaşama,
alabildiğine Kasım…
siz, koyaklarda saklanırdınız
dinmesi için boranı gözlerdiniz
beklenmek ne zaman ağırlaştı unuttum
ya da hatırlamak istemedim
unutmak istedim
gerçekle yüzleşmemi
gece ile gündüzün raksında
dem vurulan mektuplar
ah o gönderilmemiş mektuplar…
can çekişirken ruhum
kesmeliydim köklerimi
gözlerim zehirden ağ
sözlerim ağu
aktıkça içime, zakkumlar çiçeklenirdi
dillenirdi kalemim
anlar mıydınız?

velhasıl mürdüm sindi mevsime
ya da ben öyle sandım
onun bile bir asaleti var ya
acılardan garip bir haz kalıyor
takvim soğuğunda
yıl dönerken geriye
ağrısız yaşanmıyor
aldanışlar kesiyor yüreğin şah damarını
ya da ertelenmiş vedalar
karar sizin...
bilmez misiniz ayrılık Kasım'a düşer
kastım Kasım değil efendim

Rengin Alacaatlı