İnsan küçük kainat
Sevgi insana kanat
Çok çabuk yeşeriyor
Sevgi nefrete inat.
İnsan Eşref-i mahlûk
Allah dost, baki yalan,
Olmam gayriye muhtaç.
Artık oldu bana olan,
Kalmadı dosta ihtiyaç.
Bu dünya herşeye olmuş bir mekân,
İnsan, hayvan, bitki yaşar burada,
Yardım etmeliyiz olursa imkân,
Huzur aramalı hep bir arada.
Mevla insanlara akıl verince,
Çok sevdim Efendim çok sevdim seni
Hem seni çok sevdim hem de seveni
Hasretin içimde ateş misali
Özledim efendim özledim seni
Çocuk bir çiçektir evlerimizde,
Onlar en iyidir gözlerimizde,
Dikkatli olmalı sözlerimizde,
Kötü sözle işin şakası olmaz.
Sevgidir, oyundur çocuk gıdası,
Çanakkale bir zafer, Çanakkale bir destan,
Şehit kanı mürekkep, gaziler onu yazan
Uçuştular Cennete, hepsi şehit olarak
Tarihe gömüldüler, kadın, erkek, kız, kızan
Yer gök ateş çemberi, her tarafta toz duman
Zaman değiştirdi gülen yüzümü,
Boşuna feleğe kızar dururum.
O sevgili yolda koydu gözümü,
Uçuk hayallerle süsler kendimi,
Hain aynalara bakar dururum.
İstişare nimettir
Bu ümmete rahmettir
Nefsi karar almanın
Sonucu hep mihnettir
Her kim meşveret eder
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!