Ne zaman meydan bulsa edepsiz edebiyat
O zaman okuyana yük olur tatlı hayat.
Arsız kalem zalime bende olursa heyhat
O zaman vacip olur ehli kaleme feryat.
Ey güzel İstanbul sakın övünme
Şairler hep seni övmüşler diye
Güzelliğin gider sakın güvenme
Bir kuru laf kalır senden geriye.
Ey İstanbul gururlanma o kadar
Gecikmiş baharımda bir poyraz esti birden
Herkes bir sevdiğini, ben herşeyi yitirdim.
Beklenmedik bir anda çekip gitti aniden
Ben yaşama umudum, cananımı yitirdim.
Battı sanki güneşim, gök karardı aniden,
Tasavvuf tezkiyedir, Kur’an çerçeve çizer
İlimsiz irfan olmaz, sünnet Kur’an-ı besler.
Şeriatsız tarikat sapıklık, zındıklıktır,
Tarikatın esası; adab, ahlakı süsler.
Hazinedir her bilgi
Bilmeli değerini
Gittikçe artar sevgi
Sevmekle birbirini
Ben çok mutlu olurum
Çökmüştü kara bulut Milletimin bahtına
Göz dikmişti müstevli Osmanlının tahtına
Bir sabah tüm martılar feryat figan uyandı
Ve gemiler yanaştı İstanbul’da rıhtıma
Silahları aldılar dağıtıldı ordumuz
Öfke ateş gibidir
İnsanı yer bitirir.
Öfkeni yenemezsen.
Başına iş getirir.
İnsandır hata yapar
Bu gün düşte gördüm yar bana küsmüş
Nasıl hayra yorsam ben bu rüyayı
Yıllardır korkardım, bugün o günmüş
Bana zindan etti bütün dünyayı.
Gördüm ben o yarı elin kolunda
Korkma sakın emr-i Haktan kim bilir ne gün gelir
Bu yolculuk saatini ancak Rabbimiz bilir
Yol çok uzun, korku dolu, çare yok gitmek lazım
Kuran ı rehber edene başka rehber ne lazım
Sevgi saygı iç içe
Yürekte bulunurlar
Gelişir gün geçtikçe
Mükemmel çift olurlar.
Sevgi-saygı bütündür.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!