Cân Virürdüm Cevher-i Cân İstese Cânân Eger

Cân virürdüm cevher-i cân istese cânân eger
Bezl iderdüm yolına zî-kıymet olsa cân eger

Îd ü gül hem-sohbet oldı câm-ı zer sundı hilâl
Göklere çıksa yiridür na’re-i mestân eger

Aldanurdum gül-bün-i ‘ömrüñ yüze güldügine
Ahdine tursa zamâne dönmese devrân eger

Hvâr u zâr olmazdı bülbül hâre yâr olmazdı gül
Aksine devr itmeyeydi günbed-i gerdân eger

Aglamazdum zahm-ı hârından bu fânî gülşenüñ
Bir güle baksa hele ol gonca-i handân eger

Cû’ u zillet derdidür etfâli giryân eyleyen
Aglamazdı tıfl-ı dil olsa elinde nân eger

Harc kim bî-dahl ola mevcûd olan nâ-bûd olur
Olsa mâlüñ fı’1-mesel mahsûl-i bahr u kân eger

Lâ-cerem bir gün zemîn-i huşk olur deryâ-yı
Nîl Menba’ından yagmasa bir nice dem bârân eger

Derd ü mihnet çekme dergâhında ey Bâkî yüri
Arz kıl bilmezse hâlüñ hazret-i Sultân eger

Ol ki hûrşîd-i cihân-tâba zekât-ı zer virür
Kâse-gerdân olsa şehrinde meh-i tâbân eger

Feyz-i envâr-ı kef-i zer-bahşı besdür ‘âleme
Akmaz olsa çeşme-i hûrşîd-i nûr-efşân eger

Kasr-ı kadrüñ âsmân eyler olursa dest-gîr
Himmet-i vâlâ-yı şâhenşâh-ı ‘âlî-şân eger

Biz gedâ mihmâniyüz lâyık görürse hükm anuñ
İşiginde nâne muhtâc oldugın mihmân eger

Gelmeye bir dahı misli dehre biñ sa’y itseler
Heft ahter nüh felek yanınca çâr erkân eger

Nûh ‘ömrin virsün Allâhum hatâdan saklasun
Yıksa bünyâd-ı sarây-ı ‘âlemi tûfân eger