Karpuz Kabuğuna Yüklenirdi, Düşler

Derin bir iç çektirir çocukluğum
Kolay olurdu, her şeyi sahiplenmek
Gerçekleşirdi hemen, hayal etmekle
Yağmur damlalarını, birbirine eklemek
Düşlerin önünde beklemek

Dünyanın giriş kapısıydı, orası
Yani düşler
Düşleri, düşürmekti marifet
Acemi düşlere

Dedim ya
Karpuz kabuğuna yüklenirdi, düşler
Ve ince bir iple çekilen
Ne kopmaz bir ipti o
Karpuz kabuğunu çeken
Üstelik hayalleri taşıyan
Benim ellerimmiydi o ipi asılan
Karpuz kabuğuyla düşleri arka da bırakan
Yoksa o el, çocukluğummuydu
Ya da düşlerden ibaret olan

Neden taşımıyor şimdi hayallerim
Hayaller, başka hayallere mi taşındı
Neden karabasana dönüştü
Ve ağırlaştı
Hayaller uzaklaşıp, kahırlaştı

Yoksa karpuz kabuklarına mı bastık
Düşler mi ezildi, birlikte
İplerimi kopardık artık
Yoksa o el mi bizi, biz mi o elleri bıraktık