Karman Çorman Kapan Şiiri - Kağan İşçen

kısıldığım kapanda kuş sürüleri
herkesin özgürlüğü bi garip
sevmelerimin muhatabına esir
yalınlığımla sokağınım
hiçbir kapımın numarası yok
ve bulutlarla mühürlü kimliğim
üstünde vesikalık bir gökyüzü
hep çocukların okula gitme anındayım...

yorumla hadi şarkılarımı
netleşsin acılarım
gözyaşlarım düze çıksın
oysa ellerin ne güne duruyordu
birlikte bakarak paylaşacaktık
karman çorman bulvarları
düştü ya ah o canım bakışlarından bakışlarım
şimdi arsız yağmurlar çiğniyor
yollarda kalan gözlerimi...

yağmaladım kendimi seninle
söz bilmez harabedir dudaklarım
enkazında gömülüyüm kendi sözcüklerimin
anlayamadığın dünyamızdan ben de çıkıyorum artık
ama nedense hep kendimi sende unutarak
ve capcanlı tutarak saçlarından bir tutam istemeyi
cesaretimi kırma
sana geliyorum
giderek sensizliğe...