Karma Karışık Duygular Şiiri - Yılmaz Tu ...

Bu şehirde zaman hiç geçmiyor nedense
Bu şehirde çiçekler hiç açmayacakmış
Ağaçlar ve yapraklar hüsrana uğramışçasına
Benim gibi belkide çok şeyler kaybetmiş.

Uçmuyor bu havada bütün beyaz kuşlar
Bir fırtına esiyor yine bu sokaklarda
Ağlıyor yavrucaklar soğuk bir kışta
İşte! şurada duran annenin hali ne acı
Keyifle tütmeyecek ocağı belki.
Karanlık gölgeler boyunca yürüyorum
Adımlarım kısa ve yavaşça
Soğuk bir vücudun kalp atışlarında
Heyecanla ve korkumla dolaşıyorum.
Kaybettiklerime şöyle bir bakıyorum
İçimdeki o dünya bana çok uzak
Çocukluğum, gençliğim ve tüm yaşantım
Yalnızlığa atılmış gibi hep çaresiz.

Bu şehirde sular hiç akmıyor nedense
Bu şehirde yağmurlar hiç yağmayacakmış
Bunca yıl topraklar kurak olmuşçasına
Benim gibi belkide çok şeyler yitirmiş.

Kaybolmuş bu havada bütün mezar taşlar
Bir fırtına kopuyor yine bu sokaklarda
Ağlıyor yavrucaklar soğuk bir kışta
İşte! şurada duran annenin hali ne acı
Keyifle tütmeyecek ocağı belki.
Yorgun ayaklar boyunca yürüyorum
Nefesim soğuk ve sessizce
Her akşam bu güneşin tüm batışlarında
Mutsuzluğu ve suskunluğu görüyorum.
Yine odamda her gece ağlıyorum
Düşümdeki o gerçek bana çok uzak
Benliğim, kişiliğim ve tüm haysiyetim
Bir anda kaybolmuş gibi hep yerlerde.

Yazılış Tarihi:20.10.1990