Karıştı Toprağa Şiiri - Bahattin Tonbul

Gözleri çakmak çakmak
Gökyüzü kızıl renge boyanmış
Ahu bakışlı yar şaşkın
Gitmekle kalmak arasında
Ay yüzlüm
Açmış son kez gözlerini
Derdini anlatacak dil yok ki?

Elveda bile edemeden
Karıştı gözyaşları
Umut yolculuğu aktı aktı ırmak içinde
Boğulurcasına
Gece karanlığında hiçte uyuyamadı
Zavallı
Diken dolu hayaller içinde
Uzansa belki yakalayacak
Onu

Çıplaklık ruhunu sarmış
Dönmüş başı
Ufukta çiçekler açmış
Yalpalıyor sarhoş misali
Elleri,hele ellerinin titremesi var ya
Korkutuyor bakanları
Omuzları çökmüş
Aşkına yenik düşmüş garibim

Ateş sarmış her bir yanını
Alnından buram buram ter akması
Yüzüne serinlik verir oldu
Ağaçtan düşen yaprak dallarının
Rüzgara kapılıp uçması gibi
Göğsü bir inip bir kalkıyor ciğerlerinden
Nefes alışı körük sesi gibi
Hırıltı çıkarıyor
Sabaha karşı

Artık güneş doğmuş ölse de artık gam yemez,
Seven
Yeni açacak tomurcuklar güneşe gebe
Meyveler tadını alacak
Sevdaya dalmış
Kimse kimsenin derdini
Anlamaz oldu
Bu nasıl garip dünya

Boynuna kadar kaplamış aşk
Mahkum olmuş gönlü
Ruhu esir olsa da
Sonsuzluğa
Nikahını bozmadan gidemiyor zavallı
Yere düşen
Günahkar şarap damlası gibi
Karıştı toprağa
Bahattin Tonbul
20.2.2011