Kargir Başkaldırı Şiiri - İzzet Yaylacı

Durgun bakışın
Yüreğimi kurşunluyor körü körüne.
Soysuzca susuşu kimsesizliğinin,
Ele veriyor içinde köpüren esmer dalgaları..
Ve sen tütüyorsun,
Genzimde bir iz bırakıyor
Yakıp gittiğin kelimelerin.
Yanağında zamanı evvelden kalma
Bir tomurcuk çırpınıyor
Korkuyor ve bir daha ölmek istemiyor
Ve biliyor utangaçlığın kısır ettiğini doğurgan sevdaları.
Alnında inciler beliriyor yıldızların,
Güneş yerine…
Sona dönen biçare kaygılar
Esiyor umutsuz mehtabına doğru gecenin.
Umuduna düşen her kırağısı zamanın,
Titrek parmaklarında yalnız ölüyor gecelerin.
Kargir bir başkaldırıyla mezarlar diriliyor.
Gecenin uçuk gözdesi
Yerini sabahın dokunganlığına bırakınca…