Kardeşlik Acısı Şiiri - Enver Gökçe

• 

  Birim Birim

  Yıllar var ki sizleri düşünüyorum:
  Yanan şehirlerim,
  Düşmana ekmek veren tarlalarım
  Teknelerim, ocaklarım, öğretmenlerim!
  Ve sizleri:
  Caddeler, tarlalar, fakülteler,
  Nehir boyları, şehirler, ordular
  Aşklarım, hünerlerim, sefaletlerim!
  
  Ellerime ateş düştü
  Yüreğime, gövdeme, kollarıma.
  Biliyorum ey demokrasi!
  Bütün şairlerin ölür
  Barikatların susar
  Ve yanar da limanların, iskelelerin
  Zafer gülleri sensiz açmaz
  Böyle bir macerada.
  
  Kardeş, kardeş!
  Alkış tutan ellerini kesmedim,
  Tanklarımla tarhlarını ezmedim.
  Ben kendi halimle müthiş kişi
  Ben sevici sert ve delişmen…
  Ve hürlük kardeşlik çırasını
  Kendi hissemce götüren insan.
  Biliyorum bu dünyada
  Gökyüzü ve denizyüzü
  Cümle çiçek ve cümle yemişler vardır
  Biliyorum bu dünyada
  Yalnız ve “yalnız insanlar
  Yani kardeşler vardır.”
  
  Beni şehir şehir beni,
  Beni köy kent beni
  Beni usul, beni yolca götür
  Kardeşlik treni!
  Ağır yaralılar taşıyorum
  İncinmesin kollarım, ayaklarım, ellerim
  Işıltılı gündüzlere gitmeliyim
  Acılar, darağaçları, kelepçe demirleri!
  Bayram şenliklerine,
  Demokrasi şenliklerine gitmeliyim
  Uğruna şiir yazılan, döğüşülen, ölünen insanlar!
  Yeter değil bana
  Zaferlerin,
  Yıllardır gece hücumlarına
  Sokak savaşlarına katlandığım.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)