Kardelen... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Karda açan iki çiçek tanıdım
Biri karı delip geçen kardelen
biri de,
beyazların içinde sen...
İkiniz de elimin ulaşamadığı yerde;
o dağların tepesinde
sen ayrılıklar ülkesinde...

Yıl kaçtı bilmiyorum,
hatta saymıyorum.
Ben ölmeden,
sen gömülmeden önce
benim son mevsimimde
senin son gülümsemende
ne elindeki kardeleni
ne de seni unutamıyorum.
Seni izliyorum
her saat, her gece.
Gözkapaklarımın her kapanışında
seni arıyorum...

İstanbul'a kar yağıyor kardelenim
her taraf kar, her taraf beyaz.
Her lapada seni arıyor ellerim
Buralara inmiyorsun, sen yoksun.
Hangi el yarama merhem
hangi can damarıma kan olsun
Sen yoksun ya, sen bu dünyada yoksun.

Biliyorum, bu kurumuş kardeleni
Toprağına diktiğimde besleyeceksin.
Onun altında beni bekleyeceksin,
Kollarını açıp,
Haydi gel diyeceksin...