Kardan Sevgili Şiiri - Nusret Gören

Kar yağdı yeryüzüne, kar yağdı yüzüne,
Ağlardı yeryüzü, ağlardı kardan yüzün.
Bense bir serçe, düşmüşüm helin izine,
Dalında üşürdüm, yüreğin, kardan hüzün,

Coşkuyla uçmuştum kurduğun kapanına,
Tıpkı küçük bir çocuk gibi, çektin ipi,
Uçmadım, yürüdüm eleğinin altına,
Uçacak gibi, sardın yüreğime ipi.

Karlarında yürüttün, sakat, yalınayak,
Gönlümdeip, dilimde hüznün şakırtısı.
Kar gibisin, bembeyaz, fakat çırılçıplak,
Karlı dilinde eski bir aşkın şarkısı.

Üşürdüm, dokununca sımsıcak tenine,
Ağlardım, gülünce o güzelim gözlerin
Ve inerdim yüreğinin en derinine,
Orda birer buz kütlesi eski günlerin.

Karda yürürken tıpkı bir melek gibiydin,
Ne elde harita, ne önünde patika,
Geçmişe bir isyandan, kovulmuş gibiydin,
Ve üzerinde eskiden kalma bir hırka.

Salıverdin beni çıkınca eşsiz güneş,
Bir yaralı kalp, sakat ayak, çırılçıplak,
Doğuyorken sende, bende batıyor güneş,
Göçtüm senden fakat Tanrıya ağlayarak.

Kardan bir sevgili gibiydin, eriyordun,
Soğuğunda yaşadın bende acıların,
Güneş doğuyordu fakat sen gidiyordun,
Ben kutbunu yaşarken sende acıların.