Karanlıkta Gün Şiiri - Kenan Gezici

Uykular bölünür bir hasret kalır.
Rüzgarlar hırçın, kar ayazı taşır.
Şimdi dilencisi kaldık suskunluğun.
Vurur pencereme uyumak ne mümkün.
Vuslat düşmez, hep hasrete gebe.
İsyanın bekçileri göz kapaklarım.
Karanlık çökerken şehrime.
Işık yüzün aydınlatmıyor odamın.
Nereden geldi bilmiyorum gece.
Hafızamda körpe umutlar sakladım.
Yeniden doğmaya az kaldı.
Ölmeğe karşıdır inadım.
Yaşarken türkü söyleyerek yürürüm.
Korkutur değerse yüzü nankörün.
Gezmesem de ölürüm biliyorum.
Çöker başıma hazin son.
Üç beşin değil sürülerin.
Yok olup gitmesini hep bekledim.

Kenan Gezici 29/07/2025