Karanlık Toz Şiiri - Muhammed Said Arı

Yatmadan sen mahi dedirt,
Sahralarda ahu yedirt,
Yalanınla ismin geçirt,
Her anımda tövbe oldum.

Seninle ben, ben bir oldum,
Vahdet sırrı nakkaş oldum,
Bu mesele kardaş oldum,
Gayr-ı yalnız dindaş oldum.

Ol seherin diller ile,
Mahşer vakti eller ile,
Şimdi zaman meyler ile,
Emana arkadaş oldum.

Dur da ism-i esfele gül,
Safil olan saffına zül,
Adım gayrı nesne eylül,
Ne etsen sen gelmez oldum.

Yanar alem bilmem neyler,
Dükkan tozar Said neyler,
Süpürgemde sudem neyler,
Bilmez oldu kendin eyler.