Karanlık Şiiri - Serkan Gönültaş

Bir boşluktayım bu aralar
Ölümle kalım arasında
Zamanla zamansızlık arasında
Bir yerde
Sesler duymuyor kulaklarım
Acı hissetmiyor ellerim
Kalbim yemin etmiş sanki
Kitlemiş kapılarını
Ne bir misafire giriş izni veriyor
Ne de bir yabancıya
Offff!
Bir ikilemdeyim bu aralar
Her şeyi yapmak istiyorum
Ancak adım bile atamıyorum
Oturuyorum pencerenin başında
Bekliyorum...Bekliyorum...Bekliyorum...
Ne gelen var ne giden
Yalnızca minik bir serçe konuyor yanıma
Konuyor omuzlarıma bir karşılık bile beklemeden
Saat sekizi beş geçe, sekizi beş geçe
Bir anlık dünya duruyor
Minik serçenin gözlerinden bir yaş döküldü
Minik bedeni karanlığa esir oldu
Gitti bir hoşçakal bile demeden
Ondan bana kalan sadece
Karanlık...