Karanlık,
Karanlığa bulaştıkça
Koyulaşmakta...
Eller..
Gözler..
Yönler..
Koyu karanlıkta
Kaybolmakta...
Karanlığın,
Önü yok..
Arkası da...
Üstü yok..
Altı da
Karanlık,
Yönünü kaybetmiş..
Kendini aramakta...
Eller..
Gözler..
Yönler...
Koyu karanlıkta kaybolmakta...
İşte o anda..!
Sesler..,
Karanlıklara;
El, göz ve yön olmakta...
Sesler karanlığa;
El olunca...
Göz olunca..
Yön olunca..
Sesler,
Karanlığa karışınca..
Karanlık,
Usul..usul..açılmakta...
Sesler yön olmakta..
Sesler..
Eller...
Yönler..
Birbirlerine sarıldıkça
Koyu karanlık
Nefes nefese
Aydınlığa doğru..
Koşmakta..
Fikret Turhan-Yalova,
01.08.2014
Kayıt Tarihi : 1.8.2014 10:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!