Karanlığın dibinde yüreğim

Karanlık bir odada değil karanlık bir yürekte yazıyorum bu satırları. Yarının ne getireceğini bilmeden, düşünmeden, sadece an'ı yaşıyorum.
Yalnızım, ruhumun derinliklerine kadar, iliklerime kadar yalnız.
Son nefesimi nerede kiminle nasıl vereceğimi bilememekti Belki İçimde açan tomurcukları öldüren.
Zamanla, insanlara korkuyla bakan, güvenmemeyi öğrenmiş bir yürek taşıyordum artık.
Geleceğim elimden alınmış gibiydi.
Sonuydu mutluluğun, son kırıntısıydı umutlarımın.
Çaresizce Sessizce hazin sonumu bekleyişimdi.
Belki bir daha hiç sevilmeyecektim.
Belkide bir daha hiç kimseyi sevemeyecektim.
Kalbimi attıracak bir an yaşayamayacaktım. Karanlığımın dibi yoktu. Ucu bucağı sonu yoktu.
Ve benim hikayem bu şekilde bitecekti...