Gözleriydi sonsuzluğa uzanan uzay boşluğu
Bir çift karadelikti içinde zaman yokluğu
Yakalanan göktaşları kayboluyor, şaşırıyordu yolunu
Kirpiklerinin kaymasıydı bozan tüm bu oyunu
Mağara kapısıydı dudakları, içi elmasla dolu
Açılınca kapısı saçılırdı ısı ve yankı dışarı doğru
Hipnoz ediyor içeri çağırıyordu ses tonu
Hiç ışık yoktu zifiri karanlıktı mağaranın sonu
Kayıt Tarihi : 3.11.2021 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!