Sen yinede kulak asma yazdıklarıma,
Arada esip gürlüyorum sensizliğimle…
Unutmuş değilim seni ama unutmuşum benliğini…
Bende kalan yanın, sen olmadıktan sonra yetim bir çocuk
ve emzik bilmez günlere büyüyor…
Sancılı bir büyümek bu,
küçülmek ile gidip gelmek arasında…
Kayıt Tarihi : 4.5.2014 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!