Sen dilime dolanan yalnızlık türküsü, içten içe tutuşturduğun bu ateş sönmedi…
Koz oldu. Bir kıvılcım çakmaya görsün senden gelen, sana dair… Sönmüş bir volkan edasıyla taşar yuvasından lav olur, akar gider gözlerine… Yüreğinin sesidir ayakta tutan bakışlarımı, düşmeye gör… Eksik bir tını dökülür dudaklarından sabah seherlerine…
Yanılgın, kaybolmuş bir şehrin yolcusu olmandı. Öyle ki kendini ördüğün taş duvarlar esaretine gölge vuruyordu ve sen tutsak güzel kirletilmiş saf düşerinde yaşıyordun yalnızlığını, kimselere bulaşmadan…
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta