Karacaoğlan Şiiri - İbrahim Sağır

Şiir vadisinde bir yüce destan,
Tellere dil verdi Karacaoğlan.
Çukurova, yankılandı bu sesten,
Sazınan, gül derdi Karacaoğlan.

Döne kızdan, Kara kızdan el aldı,.
Omuzda saz, sırtta heybe yol aldı,
Sıla hasretiyle söyledi, çaldı,
Gurbetlere yârdı Karacaoğlan.

Aşkın pınarından içti doluyu
Sevgiyle dolaştı Anadoluyu,
Kayseriyi, Erzurumu, Boluyu,
Ozanlara pirdi Karacaoğlan.

Aşkın sırlarını ruhunda sezdi,
Güzeller üstüne şiirler yazdı,
Sevda yumağını doladı, çözdü,
Aşıklara serdi Karacaoğlan.

Mestine de deli gönül mestine,
Salmış sözü güzellerin kastına,
Kar tozamış Elif kızın üstüne,
Sözü, saza sardı Karacaoğlan.

Hasretine mekan ettim döşümü,
Hub dilberler süslemede düşümü,
Koşmaların okudukça başımı,
Sevdalara kardı Karacaoğlan.

Çarşıya da deli gönül çarşıya,
Güzellerin şavkı vurur karşıya,
İki tepe bakar karşı karşıya,
Cehle karşı surdu, Karacaoğlan.

İbrahim SAĞIR