Kara Trenim. Şiiri - Mehmet Kalay

Ezan vakti uyanır,

Bir telaş,

İki lokma yutar,

Sana yetişmeye,

Sokak ışıklarında koştururdum.

Sabah mahmuru,

Uyku dolu gözlerden alırdım biletimi.

Beklerdim seni,

Kocaman sobanın sıcağında.

Köşeyi dönercesine,

Yeri titreterek,

Oflayıp puflayarak gelirdin.

Karanlık kış sabahlarında,

İs ve kömür kokunla,

Dumanlar,

Beyaz buharlar içinde.

İşçi treniydi adın,

Tütün deposuydu son durağın.

Hüzünle inerdim vagonlarından,

Bir sabahtan,

Bir sonraki sabaha kadar.

11.03.2004 – İstanbul