Kara Tren-2 Şiiri - Mehmet Cıngır

Irmakların kaynağıdır gözlerim
Bu kaynaktan beslenir denizlerim.
Ne zaman içimden bir kara tren geçse
Uzar gider raylar
Kimse bilmez
Bu raylar yüreğime ne anlatır,ne söyler.

Ne zaman kara tren düdüğünü öttürse
Kaplar gözlerimin semasını kara bulutlar
Gözlerimden bazen umut,
Bazen merak,
Bazen bumerank
Bazen tipi
Bazen yağar kar.

İster Çin’den gelsin,ister Maçin’den
Bir kara tren geçse içimden
Coşar ırmaklarım
Kabarır denizlerim.
Ağrır romatizmadan dizlerim.
Yarılır yüreğim şerha şerha
Ruhumda gam,
Bir kör duman yükselir gözlerimden
Her akşam.

Ne zaman bir kara tren dursa garda
Yürüse yağmurda,karda
Bir ışık parlar gözlerimde nurdan
Hemen koşar haber sorarım yardan
Birden kaplar yüreğimi bir hüsran
Sonra
Yüreğime kar yağar,
Olurum yine bir kardan adam

Güzel haber alırsam
İçimde kıpır kıpır bir güneş doğar.