Kır çiçeklerim
Yüzünüzü solgun görsem
Hislenirim
Bülbül, güle baharda
Bir başkaydı
Eskiden gecelerim
Akı ak karası kara
Düşündükçe
Kanar içimde
Kabuk bağlamış yara
Gerçeği göremezsin, kafanı gömme kuma
Bin bir pişman olursun, sakın niyet okuma
Kırk haremi geldi bindi dalıma
Yuvası olmayan dalı ne bilsin
Sahte derviş yenmez demiş balıma
Çiçeği bilmeyen balı ne bilsin
Tanımaz deryayı deryada yüzer
Gömleğim eskidi mendilim yeni
Dün gece solumdan sel aldı seni
Sözü köz eyleyip yaksan da beni
İçimdeki sevda bitmez mircanım
Bülbülüm kulağım mor güle sağır
Dostluk bahçesinde biten
Dikensiz bir gül muhabbet
Damlası dünyaya yeten
Gönlümdeki göl muhabbet
Divanedir yâr yitiren
Gezer diyar diyar, okur ezeli
Mermerin üstüne yazar gazeli
Doğrunun içinde, arar güzeli
Yanlışı anında, siler mühendis
Solumdaki sensin sağımda nedim
Sana yakışmıyor, gördüğüm edim
Daha ne diyeyim bülbülüm dedim
Dost bağında durur, izlerim benim
Ben dumanlı dağım
Sen başımın üstünde
Mavi bir fes gibisin
Ben Kelkit Vadisiyim
Sen
Dört mevsim
Bir nisan akşamında
Ellerinden tutmuştum
Bütün çocuklar
Bütün çiçekler şahit
Gönlümden
Bahar geçiyordu.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!