Kara Kederin Şiiri - Kasım Kobakçı

Evlat o mazi derindir,
Lisan yetmez tarifine,
Sorsan onu arifine,
Yerin kara kederindir.
*
Babamın devranı geçti,
Nesiller hep tükeniyor,
Kasabalar öykünüyor,
Herkesler gurbeti seçti.
*
Doru tosunlar bağrışır,
Boz olanlar hep eş olur,
Tarladaki kardeş olur,
Nefesleriyle çağrışır.
*
Sabanı takar sürerdi
Hasadı o yüklenirdi,
Bedenler de eklenirdi,
Ömürlerini dürerdi.
*
Aşık sazıyla, söz eder,
Canlıyla olan bağından,
İnince yüce dağından,
Yüreğini düze güder.