Kara Gün Dostu Şiiri - Ali Özdikici

Sirtladim gam yükünü düştüm yollara yollara
Kara gün dostu koydu gitti geçitlerde beni
Dağlar taşlar aştım da baktım kullara kullara
Kara gün dostu koydu gitti geçitlerde beni

Sormaz oldu cân; dizim kırılıp,belim büküle
Fukaranın eteği; yan kesilip, tez söküle
İki omuz, tek kürek mezarim da çok görüle
Kara gün dostu koydu gitti geçitlerde beni

Yalanmış dünyanın hali, ölümmüş ahir gerçek
Yükün sarila, kervan dizile, vaktiynen göçek
Tel kırılsın,söz yakilsin;adım mi anilsin tek
Kara gün dostu koydu gitti geçitlerde beni

Uyudun uyandın yandım!Sikayetimsin zaman
El veresin de tutmayasin dağda belde zaman
Akrep dura, günler yana; zaman zaman oyy zaman
Kara gün dostu koydu gitti geçitlerde beni

Gizlersin ne olur derdini,eğler mi kederi
Gülü susuz, ağıt çeker toz toprakdir yemeni
Yüzü solmuş,gözü akmış, ağlamak ahh hüneri
Kara gün dostu koydu gitti geçitlerde beni