Kara bahtım kem talihim sen utan

Gözüm kaldı gözün ile kaşında
Talih kuşu hiç dönmedi başımda
El alemin çiçek açtı taşında
Kara bahtım kem talihim sen utan

Acı sızı ciğerimde nar olur
Deli gönül dile düşme ar olur
Utancımdan dünya bana dar olur
Bakır tenli yaz güneşi sen utan

Gökkuşağı renklerini ayırdı
Gonca güller yaprağını sıyırdı
Yüce mevla demek böyle buyurdu
Mendildeki gözyaşlarım sen utan

Ayağına gidip gelmem üç oldu
İzah etmek belki sana güç oldu
Seni sevmek inan bana suç oldu
Yüreğimde yanan ateş sen utan

İpek yorgan pamuk yastık taş gibi
Yatağımda bahar bile kış gibi
Sensiz lokma baldıranlı aş gibi
Kadir kıymet bilmiyorsan sen utan

Geze geze yorulurdum yolunda
Sırılsıklam ıslanırdım kolunda
Bata çıka bir hal oldum selinde
Kara bahtım kem talihim sen utan

Kara günler tez geçmiyor nazanım
Dağlar bile yas tutuyor hazanım
Vefa yokmuş bilemedim cananım
Aşk kıymeti bilmiyorsan sen utan

Sevmek ise çile için tuzakmış
Muraz almak kafdağından uzakmış
Sonsuzluğa can taşıyan kızakmış
Yar kıymeti bilmiyorsan sen utan

Sensiz ömrün çilesini sor bana
Dert yumağın miras kaldı yar bana
Bahar geçti kalan ömrüm ar bana
Kara bahtım kem talihim sen utan