KAR ŞİİRLERİ

-Artan hâsret od'uyla Hânımın hatırasına-


Kar yağdı; Yüreklerde ateşler dinsin diye,
Kar yağdı; Yücelerden rahmetler insin diye.

Kar yağdı; Milyonlara; 'Nûrun â'lâ nûr' diye,
..

Kar yağdı
Kar gece yağıyordu
Kar yağmalıydı
Kar bekleniyordu
Kar cesaretimi artırmıştı
Kar yağıyordu işte kar yağmıştı
Kar yağdı ve sen yoksun
..

istanbulda kar yağıyor.. küçüğüm gelme diyor bana buralarda kar var.. bursa misafirlerine yağmıyor kar..istanbulda kar yağıyor benim canım acıyor.. Oysa ne istanbul dayanabilir benim yangınıma nede sokağına yağan kar taneleri...

Ne o gelmemi istiyor nede istanbul.. oysa içimdeki yangın ne istanbuldaki kar ı dinliyor nede bursadaki zamansız gelmeleri.. gelme sözcüğünün yaktığı kadar yakmıyor istanbula yağan kartaneleri...

İstanbula kar yağıyor.. haber bültenleri bağırıyor zincirsiz çıkma yola.. ben zincirimi çoktan kopardım habersiz bültensiz kadınıma..
..

Kar yalnızlığı insana pek dokunmaz. Benzemez öteki yalnızlıklara. Kar yalnızlığı iyidir hatta. Gecenin karanlığında bile birer umut zerrecikleridir, belli belirsiz düşen kar tanecikleri.

Hele gündüzse, kar yalnızlığı, tadına varılmaz! Sıcak olmalı oda. Her taraf beyaz İstanbul’da; Boğaz da beyaz. Boğaz’da beyaz.

Yoksullar gelince akla, öyle kar-kış işin tadı kaçar ama; insan bencildir, sanatçı egolu, yine dönersin kar yalnızlığına.

Gece çalışıyordum; penceremin önünden kar tanecikleri düşüp düşüp duruyordu. Ben kar yalnızlığımda sana yazıyordum. Sana! Senin kim olduğunu bilmiyorum ama, sana yazıyordum;
..

Kar yağıyı, kar yağıyı
İki gözüm kar yağıyı
Kar yağıyor kar yağıyor
Her yanımda kar yağıyor
Elim yüzüm kar yağıyor
Kaşım gözüm kar yağıyor
Kar yağıyor donuyorum
..

KAR BU GECE
2

Yağıyor durmaksızın yağıyor kar bu gece
Seni düşünüyor seni arıyorum yar bu gece
Bize şenlik var bize düğün var bu gece
Yağıyor durmaksızın yağıyor kar bu gece
..

O gelince bembeyaz bir coşku doğar içimize, yollar bir beyaz örtüye bürünür, bir garip efkârlanırız..
Kar’ın hem duygusal hem de psikolojik etkileri var üzerimizde
Kar yağdığı vakit, çoğumuzun aklına çocukluk anıları gelir. Kartopu oynadığımız, kardan adam yaptığımız birbirimize muzır şakalar yaptığımız unutulmaz anlar gelir...
Her birimizin hayatında iz bırakan bir kar macerası vardır mutlaka.
Kar bir tutku’dur, kar bir hayal’dir, umut’tur, umutlarımızın tazelenmesidir Kar.
Bazılarımız kar’a temizlik gözüyle bakar, kar gelir’dir, toprağı örter’dir, mikroplar, virüsler, bakteriler
Onun altında yok olur’dur.
..

İhanet, ikiyüzlülük, vefasızlık yoğun bir kar yağışı... Bir ölümcül acının tam altındayım. Parmaklarım donmakta, ayaklarım kaymakta, ellerim beni kurtaramamakta. Kocaman bir çığlığım. Bağırsam çığ altında kalırım, sussam donarım. Bir beyaz masumiyetin içinde bir ben miyim suçlu? Gözlerimdeki karı atmaktan yorulur bakışlarım. Ağlasam gözyaşlarım buz, nefesim ayaz olur. Üşürüm ölümcül yalnızlığın içinde. Kimse duymaz sesimi. Her yer kardan dağ, buzdan nehir... Bütün yollar bana kapalı. Yüreğimin, beynimin buz kestiği ayazda ve kışta, bir acının keskinliğinde soluğum kesilmekte. Ufkumda hiç güneş görünmemekte. Tüm insanlar ya dalları kar dolu ağaç, ya da sesimi duyunca üstüme çöken bir çığ. Beyaz esaret altında, zenci bir köleyim. Ne olur buzdan sarkıtlar içine beni mahkum etmeyin? Kaçışlarım, ayak parmaklarımı dondurmakta. Her adım atışım bana dayanılmaz acılar yaşatmakta. Kurtuluşum artık kendi elimde değil. Yalnızlıktan ve çaresizlikten parmaklarım donmakta. Neden kimse bana ağlamamakta? Neden bu kar yağışı yerine dünyama yağmur yağmamakta? Belki o zaman sele veririm, bir şişenin içine koyduğum yalvarışlarımı? Belki biri bulur gözyaşı şişemi ve unutturur bana çektiğim bunca çileyi. Yoğun kar yağışı altında önüm, arkam, sağım ve solum ihanet ve vefasızlık dolar. Ah bunca mahsur kalmışlığın ortasında, dünyam donar. Bir hayalin bile olmadığı bu buzdan ve kardan dünyada, acılar sopsoğuk bir gerçek halinde gökyüzümü kaplar. Herkes ak herkes pak... Bir temizliğin ortasında buz kesmiş bir kan lekesiyim. Adım ölüm, soyadım yaşam... Neden her zaman elimde bir mezar taşıyla gezmekteyim? Bir beyaz duman kaplar her yanımı, yandığımı kimse görmez ve herkes beni mutlu zanneder. Bir kar kaplar tüm dünyamı. Herkes beni kardelen sanır. Sanılar ve zanlar içinde gerçekten ben neyim? Bir ecel teri dökerken bile ya buzdan ya da kıştan bir esaretin içindeyim. Ne olur, üzerime çöreklenmeyin. Bir güneş olamazsanız da, bari gölge etmeyin. Sadece insanlığınızı benden esirgemeyin. Bırak güneş, güneş olsun; kış, kış olsun. Ey insanlar, sadece insana benzeyin. Yoğun bir kar yağışı altında, yüreğimi ve beynimi mezraya çevirmeyin.
..

Gece karanlığını giymiş..!
Duvarlar var, şehir duvarları.. Sokak lambalarının yetersiz ışığında,..Sokakların ıslak,nemli yalnızlığına şehrin yalnızlığı da üşüşmüş. Üşüyen duvarlar birbirine bakıyor.. Yıllardır aynı yüzlerini görüyorlar birbirlerinin… Boyaları eskimiş,solmuş yüzlerini.. yağmurlarla yıkanıp güneşle solan yüzler. İnsanların duvarları da eklenince duvar yüzlerine yansımalar karışıyor birbirine. Tek eğlenceleri sokağın hareketleri bittiğinde rüzgarın ıslık seslerini duymak, Perdeleri kapalı pencerelerden sızan ışıkla oluşan görüntüleri, sızan sesleri gecenin karanlığında buluşturmak.

__________Yerde biriken kar beyazlığının kalınlığı artıyor.. Şölen var yalnız sokakta.. Dans ediyor kar taneleri.. Kimsesiz sokağın cümbüşü var geceye karışan. Sesleri yok kar tanelerinin. Savruluyorlar sessiz sessiz. Gecenin sessizliğine inat suskun taneler akıyor havada. Bir orkestra kurulmuş enstrümanları eksik…! sesleri, sessizlik….! Olmayan seslerin müziği içine içine yürüyor kaldırımlı, kavisli caddenin.. Çam ağaçlarının beyaz gelinliği belirginleşiyor.. gecenin karasında….Kar taneleri için derler ki hiç biri diğerine benzemez …insanlar gibi.! .minik taneler ansızın ısı kaybeden moleküllerden oluşan taneler,oluşma hızından olsa gerek farklılaşır birbirinden… Beyazın saflığını taşırlar doğaya... insanlara ak görüntüler sunmak için vardırlar. Belki kar beyazında içleri de aklanır diye….. Üşüyen kumrular, serçeler aç vücutlarının, saklanan yiyeceklerinin derdinde. Kar tanelerinin uçuşuna eşlik eder gibi savaşımlarına başlarlar.

__________ Hani resim yap denildiğinde çocuğa, bir ev ve tüten baca yapar ya.. Bir de gülen güneş koyar sayfasının köşesine. Saf çocuksu çizgilere…Becerebilirse bir de kanatları açık kuşlar çizer.. mutluluğunu simgeleyen…. Bir resim düştü aklıma şimdi…… Çocukken çizdiğim ama hep yarım kalan,.. Karlar kadar saf temiz görüntülerin günlerinden……Dağların arasından sızan dere… sora büyüyen ve ırmak oan ve hep içinde olmak istediğim… Irmağın akıntısında olmak istediğim günler bilinmeze giden. Bilmek mi mutlu edecek bilmemek mi..? Akan ırmak ile akmak isteği nedendir….? Sorulan soruların yanıtsız kalması mı gizemin nedeni.. Giz adına kirlenen yüreklerin arınması mı, kar beyazlığının doğayı sarmaladığı zamanlarda ki arınma …..

..

KAR YAĞIYOR...

Kar yağıyor kar yağıyor
Umduğumuz dağlara kar yağıyor
Kardan adamlar kaplıyor her yanı
Söndürmek için fırsat arıyor...
*****
..

-Tek bir kurşun dahi atmadan donarak şehit düşen 90 bin askerimizin aziz hatırasına-

Tiz bir sessizlik etrafta…Her şey “kar”dan çıkan ayak seslerine kulak kabartmış.Bulutlar bile kıpırdamıyor.Yalnızca sema gözlüyor Sarıkamış’ı…

Sarıkamış’ta bir dağ…Dağda bir “kar”..”Kar”ın üzerinde binlerce asker…İşte gökten bir “kar” tanesi düşüyor Sarıkamış’a doğru…Gökten bir “kar” tanesi düşüyor sanki hiç yere inmek istemeyen bir edayla…Bir rüzgarın esmesini istiyor o “kar” tanesi…Rüzgar esse de uçurtsa beni başka diyarlara diyen bir yalvarışla…Esse de askerlerin üzerine düşürmese beni duasıyla bir “kar” tanesi geliyor Sarıkamış’a…

Düşüyor o “kar” tanesi bir askerin kalbine. Daha fazla dayanamıyor eriyip gidiyor oracıkta.O askerin vatan sevgisiyle yanan kalbinde eriyor. Bir “kar” tanesi daha düşüyor semadan askerin kalbine.O da dayanamıyor eriyor.Bir tane daha düşüyor…Bir daha…Bir daha…Dayanamıyor artık o kalp o kadar “kar”a…Bu sefer o kalp donuyor oracıkta.
..

“istanbula üç gündür kar yağıyor
ara sıra kar yağması ne güzel
kar yağınca bedenim de soğuyor
kar gidiyor bu gece bana sen gel

kar yağınca perişan oldu yollar
kar mı yoksa saçıma düşen aklar
..

Kar yağdı lapa lapa yağdı
Kar yağdı esaret bereket yağdı
Ayrılıklar beraberinde ağlattı
Kar yağdı beyaz ölüm yağdı

Kar yağdı yollar kapandı
Kar yağdı yürekler yandı
..

Her yerde kar var,bensiz nerdesin! YAR Her yerde kar var,sensiz çok yalnızım! YAR Her yerde kar var,her yer bembeyaz! YAR Her yerde kar var,ruhumda ve gönlümde ayaz var! YAR Her yerde kar var,sensiz dünyam çok dar! YAR Her yerde kar var,bu gönlüm sensiz olmuyor! YAR Her yerde kar var,sensiz çok çaresizim! YAR Her yerde kar var,sensiz gülmüyor yüzüm! YAR Her yerde kar var,sensiz gözümde yaş var! YAR Her yerde kar var,seni bekliyorum! YAR Her yerde kar var,gel artık yalvartma beni! YAR Her yerde kar var,sen sadece benim gönlümdesin! YAR Saygılar...
..

Marmara’da gün kar günü!
Bu sabah kar ile uyandık!
Sabah sessiz uykuda, kar yağıyor…
Şehir suskun hayat sessiz kar yağıyor!

Güneş dinleniyor,yağmur sustu,
Gökyüzünde kar,sessiz sessiz gezinir!
..

İstanbul, uzun bir zaman sonra, beklediği kara kavuştu. Kar “İstanbul İnsanı”nı heyecanlandırdı. Yılın ilk karı İstanbul’un Anadolu Yakası’nda daha yoğun, Avrupa Yakası’nda ise daha az gözlenmekteydi. Kar İstanbulluyu sokaklara döktü. İstanbullular karı sanki bayram gibi karşıladı
Çocuklar, bazıları için çile olan beyaz örtüyü, beyaz eğlenceye çevirdi: Kartopları, kardan adamlar… Annelerinin eski zamanlardan kalma “çamaşır makineleri”ni gizlice alan
mahallemizin çocukları, babalarının eve ekmek getirme çabasına denk, en dik yokuşu bulma yarışı içindeydi. Okuldan çıkan çocukların her zamankinden daha geçerli bir sebebi vardı kitapları bir kenara atıp sokağa koşmak için. Kar yağıyordu ve Fikirtepe çocuklarının sahip olduğu, belki de bu yılın en güzel anısı olabilecek, eşsiz sırları gizliyordu her bir tanesinde
Kar perşembe günü sabah saatlerinde yüksek kesimlerde başlayıp, öğlene doğru şehir içinde de etkili oldu. Bir ara yoğun bir şekilde yağan kar güzel manzaralar oluşturdu.
Hızla kirlenen dünyamıza sanal bir sevinç oldu beyaz örtü. Kalplerimiz daha hızlı çarptı. Umutlarımız gerçeğe daha bir yaklaştı.
Sobada kor olmuş odundan daha çok ısıttı içimizi. Sohbetlerimize konu, bizimle birlikte yemeğimize
konuk oldu. Ninelerimizin anlattığı kestane tadında masallar, “Ya kapatırsam gözlerimi diner mi kar? ” diye endişelenen kalplerimize rağmen, uykumuza karıştı.. Yoksa uykumuzda bizi ziyaret eden “Kibritçi Kız”'larımız hiç olmamış mıydı?
..

Kar

Kar yağıyor karanlığında gecenin ışıl, ışıl.
Karın yağması bende romantizim hissi uyandırmıyor.
Kar yağdığında aklıma;
kömür gelir
odun gelir
..

Kar yağıyor, kar yağıyor
Çocuklar kar oynuyorlar

Kar yağıyor, kar yağıyor
Çocuklar kar oynuyorlar
Kardan adam yapıyorlar

..

BAHARA HASRET

Karın erimesi bizde üç mevsim alır,sizin orda kışlar nasıl geçer bilemem . Kar hasrettir, kar zeval getirir, kar doğmamış çocuğa ana rahminde ölüm getirir. Sizin oraları bilmem. Yolların açılması bizde üç mevsim alır, bahara hasret kalışım ondandır, saçlarıma kar düştü ama kır düşmedi. Eğer kır düşerse bil ki ey nevbahar, baharın hasretindendir
..

Sarıkamış'ta kar
İlkin çamlara konar.
Gelin eder dağları
Sarıkamış'ta kar.

Sarıkamış'ta kar
Buz olur damlardan sarkar.
..