Kar Yağıyordu Şiiri - Adnan Kurnaz

kar yağıyordu
ortadayım gecenin ortasında
kar yağıyordu şehre
üşüyor ruhum üşüyor Annam
ortadayım ta şehrin ortasında
ortada kalmak ne acı anna
kar yağıyordu şehre
karanlığı aydınlatırcasına
yetmiyordu karın beyazı
şehrin pisliğini örtmeye

saatlerce dolaştım gecenin karanlığında
yıldızların altında seni düşledim anna
kar yağıyordu şehre
geceyi aydınlatırcasına geceye
yüreğin yağıyordu şehre
kar yağıyordu şehre
kara yürekleri beyazlatmak istercesine
lapa lapa düşüyordu geceye
ve sen uykudaydın o gece
gecelerin gündüz olsaydı
temizlerdi beyaz kar taneleri yüreğini
şehrin ortasından çıkagelirdin karın ardından
oysa sen uykudaydın
kar yağıyordu şehre
çocuklardan habersiz
gelinlik gibi beyaza bürünmüştü gece
uykudaydın sen
gün ağarınca göreceksin kara boyanmış şehri
kardan adamlar yapacak çocuklar
güneşin kardan adamları eritmesi gibi
kalbimi erittiğini anlayacaksın bir gün
dalacaksın hatıralara bir anda
ve karlı bir akşamda yüreğimi çaldığını
hatırlayacaksın bir gün
bir gün yine kar yağacak şehre
her yeri aydınlatırcasına
ve ben şehri sana bırakıp gideceğim
beni anladığında belki de
kan çanağına dönecek gözlerin
yüreğin bembeyaz olacak o gün
leyla’nın mecnunu aradığı gibi
arayacaksın şehrin sokaklarını
ve şehrin orta yerinde ortada yalnız başına
şehri terk ettiğimi anlayacaksın

gidiyorum işte
karların hiç erimdeği
ve aşkların karşılık bulduğu şehirlere
gidiyorum işte
hoşcakal