Kar Tutunca Şiiri - Seyfi Karaca

Sevmekse yaşamaktaki derin ilim iltifat ikram ve sanat
Bunun için doğdum zaten ben
Doğdum eriştim yetiştim ve bunun için büyüttüm kendimceye hayatı
Hepten herşeyi ihtiyar edip yolcuya savmadan evvel
Ve dermandan takatten usanmış ömrü elvedaya çıkarmadan
Her kimki sevgiliydiyse maksat hasıl olmuştur,
İster kar tutsun ister şıvgın gıcılasın ister tipi tipilesin
Utanacak sıkılacak bir şey yok bunda hükmü kabulümdür
Saklanıp gizlenecek de birşey yok ister ayaza sarsın ister buz dilimleri kessin
Soğukla sohbetleşip kuytu bucaklara salkım söğütten selvi kavaktan
Seviyoruuuum
Seviyoruuuum
Seviyorum sevinç çığlığına sarılıp kucaklaşan haykırışlarla
Provasız
Ve kör düğümler çözüp siren düğmesine basmadan
Birdenbireye coşmuş fışkırmış haykırışları gibi içerden kopup gelerek aniden
Hele de kar tutunca
Yazıda yabanda kalanları ıslık çalıp çağırarak
Körükleyip duran sevgiden
Kamçısız krbaçsız ocaklar kurup aşka
Yaşıyorum da bir güzel ister yağmur ister çığ ister boran
Hoşgeldin kucağıyla özgürlüğünü hesapsız sorgusuz
Şaşıracak hiç bir şey yok bunda gayet hayran gayet sahiden
Ve gayet muhabbete sarıp ömrü huzuru sevgiliden

Aralık /21