Kar öyküleri - X / Deli yürek bir kadın...

.

I.

onlar aşk’a gelmiş
şiire gelenler aşk bulamaz
şiir ateşi eritmekmiş

sen aşk’a gelmişsin
ben gelenler aşk’ı bulamaz
ben olmak yürümekmiş

sevi alıyorum şiirlere
o kadar kinsizim

sizim, gözlerinizden geçermişim
sinir, çağ lobotomi çağı
kırpılanları toplamak
ağdan çıkıp bağırmak…

II.

yağmur arası orman kuytusu
s e s i yle g e ç i y o r
kızıl saçlarıyla iç açan
d e l i yürek bir kadın

k a d ı n z ı p k ı n
saplanıyor a n s ı z ı n
tanıdıkça anlıyorum
dünya yalan alnım
bana anılar kalsın

maceranı tanrına bırakma
sen orada, us şurada
hayat arsız çocuk
kapının önünde durmaz
bağlasan, ilmek şuranda
çapkınsın yalnızlığınla
üryan dünya sıcağında
kalsın ölüm arama arama

III.

isimsiz yazın, insan sayın
parkında delisiyle sigara yakın
işte o dumandı, şiir kokan ayakları
ne zaman güle baksam gülerken
öpüyorum altından, yüzüm hasta
gömdüm başımı karanlığına
aramaktayım yas tutan güzleri
şiirin anasında, avradına bağırdıkça
acıttım ellerimi okşadım
ilk sevişmeler akılla

IV.

saçlarını b o y a m a
hele devrim rengi k ı z ı l
k a n tutar ağlarım

s a n a kışımı anlatacaktım
k a r yağmadı
şimdi a c ı mektubun zarfı
dilimde “ l e y l i m l e y “

şa yılı /

Sabahattin ali şiiri, Zülfü Livaneli bestesi