Kar yağmadı... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

zeynep'e...

kar yağmadı
bekledim gece öfkeyle
gelmedin yarım tütün çekmeye

bugün faşisttim yine
sen devrimcisin dediler
güldüm geçtim köprülere
ortada bir yerde
yetişmemiş elma çocuklar
nasıl bırakılırlar zulmün koynuna
annem ağlar
ben kaçarım dağlara
hem korkarım denizden de

kar yağmadı bügün
kökte saldım erik ağacıydım
sevime sarıldım sonra kaçtım
şehir ürküyordu bacalarında
yanıyordu çatılar kül kül
soğuyordu çocuklar
oyunlarından kaçıyordum
aliş geliyordu aklıma
tanrıya da kızıyordum
devrimcide değildim üstelik
yaralı çocukları saklamak mı
hayatı aklamak
anlayan anlasın
suç günah yaratmak

yine birkaç çocuk öldü
anladım saçlarımın beyazlığını
anlatamadım canımın bira çekişini
boğazım yanıyordu
dudağımda kanıyordu hem
aynadan öpemiyordum kadını
kokluyordum sadece
aklım mahkeme
dil dar
anlatılmaz uzaklar

ellerim ah ellerim
yaşamak şiir sandın
ölüme daldın
kar yağmadı utandın
esirgedin öpmeyi
parmakla ölüm sayılmaz
unuttun, güya kaçacaktın
sığmadın

‘06