Kar İklimi Şiiri - Hüseyin Özsu

Bir kar doku içime
Bir mevsim
Okul yaşı çocuğu yakasındaki beyazlığından
Üşüyen ellerini ve ayaklarını basarak yüreğime
Bir sobanın sıcaklığına kavuşma sevinciyle
Kapanmayan yaralarımdan öp sonra
Unuttur hüzünlerimi bana
dudaklarında doğayım yeniden
Biraz tanrı
Biraz güneş
Biraz da fırat'ı al avuçlarına
Arındırıp dicle'nin kilinden
Yeniden yoğur beni
Adem ve Havva'dan önce
acıyı indirmeden toprağa
Yaşat beni
Yaratılmakla bırakmayıp
Yüreğinde büyüt
Yaşamaktan üstün olsa gerek bu söyleyeceğim
'' Zemherin ürkütmez beni
Sen aşkı göster bana, ben yaşamayı öğrenirim''