Kar Gibi Eriyorum

KAR GİBİ ERİYORUM
Halimi arzedeyim kuduretli beyime,
Karanlık sokaklarda elemi dürüyorum,
Yıldızlar hükmediyor, sahiplenmiş beyine,
Afakanlar basıyor, hayalet görüyorum.

Sama maruz kalarak, kuruyunca güllerim,
Esen yelle savrulup tükendi hayellerim,
Uyuşmaya başladı ayaklarım ellerim,
Açılır ümidiyle aylardır yürüyorum,

Peşimi bırakmıyor, baskı, işkence, çile,
Sanki takip ediyor ısrarane veçhile,
Zerre kurtuluşum yok, sürüklüyor meçhule,
Yıkılmış ümitlerin izini sürüyorum.

Mecnunlara özendim, Behlülü dane oldum,
Fazla ileri gittim, çölde kendimi buldum,
Susuzluk tan kavruldum, iyce sarardım soldum,
Gördüğüm her serabı hayıra yoruyorum

Üç beş çakal sürüsü, dağıttı birliğimi,
Her şeyimi yitirdim, başta güzelliğimi,
Zayıfladı hafızam, Kaybettim benliğimi,
Güneşe maruz kalmış, kar gibi eriyorum.

Ne olacak bilmem ki, ahir akıbet nedir,
Ruhumla bütünleşmiş, uhud, hendek ve bedir,
Nacizane bedenim, ıstırap sahibidir,
El alem gül toplarken, ben elem deriyorum.

Kainat'ı alemi yalnız başıma gezdim,
Ayağımın altında nice acılar ezdim,
O kadar Yoruldum ki, tatlı canımdan bezdim,
Ruhen çöktüm, bedenen fireyi veriyorum

Kul Müçtehit ne yapsın, var oldukça cahiller,
Gün be gün çoğalıyor, sanki Ebu cehiller,
Zulüme düçar olmuş, kaldırımlar, sahiller,
Elemi dindirecek, tabipler arıyorum.

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi