Kaplumbağalar Uçmasın Şiiri - Şükrü Evran

Uzun zamandır tekerrür ediyor,
Herkesin tarihi.
Bir işkence değirmeninde,
Hep aynı sabaha çarpıp,
Aynı öğlen vaktinden,
Aynı akşama akıyoruz.
Dökülüyoruz eksiliyoruz,
Geriye daha boş,
Daha gereksiz kalıyoruz.
Genişleyen kainata,
Eşlik ediyor boşluklarımız,
Değerlerimiz uzaklaşıyor birbirinden,
Her değerin, bir değeri kimsede zaten olmadı.
Yaklaştığım her değer bir serap,
İçim bir çöl,
Susuz, yangın yeri,
Kaç kişiyi kaybettim içimde.
Bir yokluk var içimde
Bir Allahsızlık.
Yıldızlar gibi patlamalıyız,
İçimize çökerek,
Bir kara deliğe dönüşerek,
Yutmalıyız her şeyimizi,
İçimizde boğulmalıyız,
Belamızı bulmalıyız kendimizde,
Ve Kaplumbağalarda Uçmasın artık.